woensdag 30 augustus - nog meer walvissen

Ik ben om half zes wakker, hoor de walvissen alweer en ga er uit. Voor m'n gevoel heb ik geen oog dicht gedaan maar ik ben niet moe. Waarschijnlijk van verwondering en opwinding. Van wat we al meegemaakt hebben en wat we straks gaan doen. Ik vind het best spannend, in een kayak het water op tussen de walvissen. Ik heb zin om op onze rots te gaan zitten en de zon te zien opkomen, de walvissen te zien en te horen en verder niks. Het is alweer een prachtige dag. Ik hoor het gesnuif van walvissen maar zie niks. Het geluid is best hard. Door de verrekijker zie ik in de verte de blow van twee enorme walvissen. Het mondingsgebied van de rivier is hier 24 kilometer breed en ik schat dat ze op 5 a 6 kilometer afstand zwemmen. Toch zijn ze groot om te zien. Ze zijn in elk geval een stuk langer dan de Mink Wales en ze hebben net zo'n rugvin. Deze blazen alleen ook een grote pluim waterdamp omhoog. Als om een uur of zeven de anderen wakker worden, ontbijten we en gaan naar de kayaks. We krijgen een wetsuit aan, mogen daaroverheen een trui aandoen en dan een windstopper, speciale schoenen en een zwemvest. Het water is 4 graden dus als we omkieperen, moeten we goed ingepakt zijn. Dan krijgen we uitleg over de soorten walvissen die hier zitten (dat zijn er veel) en waarom ze hier zitten en een instructie over de kayak, het gebruik, in en uitstappen en sturen. Dan jaagt de gids ons het water in. Er zitten twee Fin Wales vlakbij. We zien ze bij de rotsen. De gids is helemaal opgewonden, zo dichtbij heeft hij ze nog nooit gezien. Ik begrijp nu dat ik vanmorgen ook twee Fin Wales heb gezien. Er blijken er vannacht 8 in de buurt waargenomen te zijn en dat is uniek. Fin Wales worden 18 tot 20 meter en ze wegen wel tot 100 ton. Het is ook duidelijk dat ze echt veel groter zijn dan de Mink Wales. Geweldig, gaan we precies op de goede dag kayakken. Op het water legt hij uit dat vanwege de bescherming van de walvissen, boten afstand moeten bewaren (400 meter van de bedreigde soorten, de Beluga en de blue Fin wale) en 200 meter van de andere walvissoorten. Maar de Wales weten niks van onze regels en de kayaks maken geen geluid en vormen voor de walvissen geen bedreiging voegt hij er lachend aan toe. Spannend! Eigenlijk vind ik het doodeng maar de opwinding wint het van de angst. We zijn met een klein groepje van 4 kayaks en onze gids. We roeien een stuk het water op en zien in de verte weer 2 Fin Wales. We roeien hun richting uit. Er cirkelen kleine walvissen om ons heen. De kleintjes die wij steeds dolfijnen hebben genoemd. Deze zijn zo'n 2 meter en schattig. Ze duiken vlak naast en voor de boot op. Een zeehond zwemt voor ons uit. Ruim twee uur lang zien we Fin Wales, soms ver weg en soms op zo'n 200 meter. Ze zijn indrukwekkend. We kunnen ze soms eerder horen dan zien. Soms heel dichtbij en het is dan spannend om te zien waar ze opduiken. Het ontlokt onze gids steeds weer een enthousiast oh WoW did you see that? De gids vertelt dat het water hier 300 meter diep is en dat er in de diepte 7 soorten haaien leven. Die laten zich echter nooit aan de oppervlakte zien. Ook de killer wale zit in deze wateren maar veel verderop in de rivier en laat zich hier ook nooit zien. De Minks zijn tijdens onze kayaktocht wel weer van de partij. Een paar keer duiken ze vlakbij de boot op. De tijd vliegt en voor we het weten moeten we terug het land op. Inmiddels staat er een flink windje en het laatste stukje is stevig roeien. We vertrekken vandaag van deze betoverende plek en in Tadoussac nemen we weer de pond het fjord over. We zien geen Beluga's deze keer. Aan de andere kant is een uitzichtpunt en we besluiten toch nog even te stoppen. Dan zien we er toch een paar zwemmen. We lopen een stukje verder en kunnen via een pad en trappen op een punt dichtbij het water komen. We zien steeds meer Beluga's en steeds dichterbij. Omdat het water zo helder is kunnen we ze helemaal zien. Ze komen alleen met hun rug boven het water uit maar we zien nu ook hun kop en staart vlak onder het oppervlak. Ik kan zelfs hun luchtgaatje zien en de inkeping op hun rug die ze hebben. Beluga's hebben geen rugvin maar een hard soort bult op hun rug waarmee ze ijs kunnen breken. We zien er eerst 5 maar het worden er steeds meer. We zien twee moeders met jong naast zich. Eentje met een bijna wit jong, die is dus al wat ouder en eentje met een kleiner bruin-grijs jong. Ze zwemmen rondjes in een groep van nu wel 10 walvissen. Na een hele tijd moet ik worden losgerukt van dit schouwspel want het is inmiddels half drie, we hebben nog niet gegeten en we gaan door naar Quebec city vandaag. Ik heb het gevoel dat we hier niet gewoon walvissen hebben gezien maar dat we voor heel even onderdeel zijn geweest van een magische plek op onze aardbol. In Quebec eet Jinse een sushipizza, voor hem de ultieme climax.