23 augustus. - de grens over

We ontbijten weer op het terras. De tafel buiten is speciaal voor ons gedekt. De andere gasten zitten binnen al aan het ontbijt. Zo heerlijk, ons eigen privé terras hier. We krijgen een groente-omelet met toast en daarna een stuk citroencake met maanzaad. We pakken onze spullen, nemen afscheid van Deco, de hond en van de gastheer en zijn moeder. We krijgen een tip hoe we het beste kunnen rijden en gaan op pad. We worden tot we uit het zicht zijn uitgezwaaid. Na anderhalf uur zijn we bij Ottowa en we worden er dwars doorheen geleid. Zo zien we toch nog iets van de stad. Als we eenmaal Ottowa achter ons hebben gelaten en Quebec zijn ingereden, gaan we de weg af om koffie te drinken en meteen maar even een broodje te eten. We merken, behalve de taal niet veel verschil met Ontario. De koffie is in elk geval net zo slap en de menukaart ziet er hetzelfde uit: burgers, pizza's en tosti's wat ze hier grilled cheese noemen. Het landschap verandert nauwelijks. Pas als we op ongeveer een uur rijden van onze bestemming af zijn, wordt het heuvelachtiger. De dalen zijn hier enorm en daarom zie je bijna niet dat je in de bergen rijdt. Onze bestemming is een b&b in de bossen, aan een rivier en vlakbij een meer. Het ligt prachtig en de tuin is een oase. We relaxen en wandelen wat in de buurt tot het tijd is om te gaan eten. Dat doen we in mont tremblent, het dichtstbijzijnde dorp, op 8 km afstand. We eten eindelijk een keer normaal, zonder vreselijk veel vet, suiker en zout. Op het restaurant van gisteravond na was het de afgelopen twee weken onmogelijk om gezond te eten. Het is echt schokkend hoeveel vet, suiker en zout er hier geconsumeerd wordt. Bijna alles gaat in de frituur en de vega pasta met groente die ik een paar dagen geleden had, dreef van het vet. Bijna overal zit suiker in en in de boter en pindakaas zit veel meer zout dan bij ons. Zelfs in zoete dingen proef je zout. Iets eten zonder vlees is lastig en als het al lukt dan is het vaak iets met ei en veel kaas. Vis staat op het menu maar dan meestal in de vorm van vis & chips en dus gefrituurd. Bij het ontbijt is het ook ei, ei, ei. Ik ben zeker al een paar kilo aangekomen in twee weken tijd. We hebben het ook maar opgegeven om er op te letten want dat is zinloos hier. Geen wonder dat het hier allemaal van die vetzakken zijn. Vandaag staan er op de menukaart voor de verandering "normale" gerechten. In elk geval niet alleen maar gefrituurde dingen of enorme vleesgerechten. We eten alledrie vis en het is heerlijk klaargemaakt. De tonijn van Bas is perfect gegrild. We zijn benieuwd of dit een verschil is tussen Ontario en Quebec. Dat zullen we de komende dagen wel gaan ontdekken.