Ontbijt in de USA - 11 augustus

Vrijdag 11 augustus

We zijn een stuk later vandaag. Half negen vertrekken we uit de drek om in de US te gaan ontbijten. Jinse wil graag de grens over en we komen nergens meer zo dichtbij als hier. We gaan de "bridge to the US" over en hebben een geweldig uitzicht op de watervallen. Aan de andere kant worden bij de controleposten onze paspoorten ingenomen, moeten we parkeren en kunnen we op de 2e etage van het douanegebouw onze paspoorten gaan halen met toestemming om de US in te gaan. Het kost ons tot onze verbazing nogal wat moeite om een plek te vinden waar we kunnen ontbijten. Bij het Culinary Institute lukt het uiteindelijk. Na het ontbijt lopen Jinse en ik terug de brug over richting Canada om op de brug nog een keer de watervallen te zien. Er is bijna geen kip op de brug. Alle toeristen staan in de rij voor de betaalde attracties. Vanaf de brug hebben we echter prachtig uitzicht en hebben we dat even voor ons alleen. Bas is ondertussen aan het wandelen in het park langs de rivier bij de American Falls. Als we terug zijn van de brug lopen we hem tegemoet. Het is heel aangenaam, het uitzicht op de watervallen anders maar minstens zo mooi en in elk geval ontbreekt de enorme weerzinwekkende schreeuwerigheid hier. Je kan hier bijna aan de rand van de waterval staan en het water naar beneden zien denderen. Het kost ons een uur om terug te komen in Canada. De toeristenstroom is wakker en controle bij de douane duurt een eeuwigheid. De douane is wel oneindig veel relaxter dan aan de andere kant. We gaan op weg richting Tobermory en dat is nog een flink eind rijden vandaag. 
We rijden door st Jacobs county, een gebied waar mennonieten wonen. Op verschillende plekken komen we ze in zwarte, sombere koetsen tegen.  Als we laat het pad oprijden van onze b&b zien we Lake Huron aan onze voeten liggen. We worden hartelijk ontvangen door Monika. We gaan meteen weer op weg om in Tobermory wat te eten en denken een beer te zien in de berm. Het klopt want het kleine wolletje huppelt even later vlak voor ons de weg over. Het is een jong. De moeder laat zich niet zien. Op de terugweg hebben we weer geluk want nu is het een wasbeer die onze weg kruist. We slapen heerlijk in ons twee meter brede bed en met het geluid van de golven van Lake Huron op de achtergrond.  Monika is enigszins onthutst dat er zo dicht bij haar huis beren rondlopen.